Wij en zij, groupthink en polarisatie

Je ooit verwonderd over het schijnbaar toenemende fenomeen ‘verward personen’ bij incidenten? In zijn boek ‘over normaliteit en andere afwijkingen’, zegt Paul Verhaeghe hierover het volgende.
“Het gaat tv- psychologen en -psychiaters bij grote mediagebeurtenissen niet om de verwarde man, en al helemaal niet om zijn boodschap, maar juist de ‘gewone’ man, dat is hun patiënt, die moet zich vooral normaal blijven voelen. We worden dan misschien door gevaarlijke gekken omringd, maar u bent het niét!
Waarom worden we eigenlijk zo ongemakkelijk als we oog in oog staan met iemand wiens mening afwijkt van het normale (lees de afgesproken werkelijkheid)? Welke vrees hebben we voor het irrationele? Vrezen we de ander, of worden we in de spiegel van het abnormale onzeker over hoe normaal we eigenlijk zelf zijn?

Het laatste gebeurt regelmatig denk ik en het gevaar daarvan is dat we gaan bewijzen hoe gek de ander is en hoe normaal we zelf zijn. Gek-normaal, man-vrouw, hetero-lhbtiq+, noem alle yins en yangs maar op. Wat ook bijzonder is, is dat we het graag omkeren als we in de minderheid van de 2 polen zitten.
Mensen zijn sociale wezens en willen ergens bij horen. Groepsvorming is ok maar groupthink heeft als nadeel dat we dat wat niet op de groep lijkt, uitsluiten en definiëren als anders en onwenselijk. Jammer. We kunnen ons natuurlijk ook op de overeenkomsten richten in plaats van op de verschillen.