Mijn oma was een soort van oermoeder. Je kon altijd bij haar terecht. Ze zat als het ware op je te wachten. En als je binnenkwam was ze verrast en blij. Meteen werd er voor drinken en wat lekkers gezorgd. Ze luisterde uitgebreid en met alle aandacht naar je en had wijze adviezen. Die had ze voor iedereen die er om vroeg. Mensen kwamen graag bij haar. Haar specialisatie was hand opleggen bij brandwonden…. maar ook bij andere littekens kon ze wonderen verrichten.

Mijn oma was een kind zonder vader, een kind dat voor alle broertjes en zusjes die na haar kwamen moest zorgen. De schoolmeester zei dat ze erg slim was, zou moeten studeren en omdat daar geen geld voor was wilden ze dat ook nog wel betalen. Dat kon echter niet omdat haar inzet thuis onmisbaar was.

Ze trouwde en kreeg een aantal kinderen tijdens de oorlog terwijl mijn opa van huis was. Diplomatie omdat de helft van de familie in het verzet zat en een aangetrouwde oom bij de NSB. Zowel Joodse vluchtelingen als Duitse deserteurs onderdak bieden.

Kinderen die trouwden maar nog niet genoeg verdienden woonden eerst nog een tijdje in huis en kregen daar hun eerste kind. Zoveel geduld, balans houden, rust bewaren, zorg, eten, onderdak, ondersteuning en veiligheid bieden, eindjes aan elkaar knopen en daarnaast humor hebben en creatief zijn, zingen, toneelspelen, gedichten schrijven en iedereen motiveren. Mijn oma was een topmanager met mega-opgaven maar zonder mooie profielfoto met dito onderschrift. Ze verdiende goud, maar kreeg het nooit.